Πάρε μολύβι και χαρτί,
πάρε χαρτί και πένα
και κάτσε και λογάριασε
τι έκανα για σένα.

Όσες χαρές σε κέρασα,
τόσα φαρμάκια ήπια,
σου `δωσα αίμα της καρδιάς
και πήρα καρδιοχτύπια,
σου `δωσα αίμα της καρδιάς
και πήρα καρδιοχτύπια.

Πάρε μολύβι και χαρτί
και γράφ’ τα ένα - ένα,
τα πονεμένα δειλινά,
τα βράδια τα θλιμμένα.

Για όλ’ αυτά δε σου ζητώ
ευγνωμοσύνη αιώνια,
μονάχα λίγη ανθρωπιά
και μια σταλιά συμπόνια,
μονάχα λίγη ανθρωπιά
και μια σταλιά συμπόνια,
και μια σταλιά συμπόνια.