Το κρασί όσο παλιώνει
μέσ’ στου κελαριού την σκόνη
γίνεται πιο δυνατό
σαν και τον δικό μου πόνο
που θεριεύει με τον χρόνο
και ξανά, και ξανά σ’ αναζητώ.

Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια,
γύρνα, αγάπη μου γλυκιά,
γύρνα πίσω στα παλιά,
όπως γυρνούν τα χελιδόνια
μέσ’ στην παλιά τους τη φωλιά.

Στα βαθειά τα περασμένα,
κάτω από τα γκρεμισμένα
νόμιζα πως θα χαθείς,
μα σαν φάντασμα γυρίζεις,
κάποιο σφάλμα μου θυμίζεις,
έφταιξα, έφταιξα, με συγχωρείς.

Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια,
γύρνα, αγάπη μου γλυκιά,
γύρνα πίσω στα παλιά,
όπως γυρνούν τα χελιδόνια
μέσ’ στην παλιά τους τη φωλιά.