Ήτανε φως, ήτανε το βλέμμα σου
ένα τοπίο που είχα ξαναδεί.
Δέντρο που μες στα σκοτεινά έχει ανθίσει
και στη σκιά του κοιμάται ένα παιδί.

Λέω τ’ όνομά της τρεις φορές
όταν περνάω κάτω απ’ τη σκάλα,
πέρασα είκοσι ζωές,
δε βρήκα ακόμα τα σημάδια.
Λέω τ’ όνομά της τρεις φορές,
φτάνει να λύσει αυτά τα μάγια.

Ήταν σιωπή, ήτανε το γέλιο σου,
ξέρω, την ξέρω αυτή τη μουσική.
Ήταν κλειδί που μ’ είχε φυλακίσει
κι ήταν ωραία αυτή η φυλακή.