Θα κρυφτώ σ’ έναν άγριο κόσμο
που αυτές οι φτηνές προσευχές
δε θα φτάσουνε για να σωθώ.
Κι αν φοβηθώ, θα ξεχάσω πριν νιώσω
όλα εκείνα που ζήσαν, που κλάψαν για μένα,
εκεί θα χαθώ.

Όταν τ’ αστέρια πεθαίνουν
οι νύχτες γίνονται φως
και το σκοτάδι τότε γίνεται ήλιος,
ένας μικρός Θεός μονάχα για μένα.

Φτύνουν φωτιές των μεγάλων καιρών οι εραστές,
νοικιάζουνε φόβο,
για αντάλλαγμα παίρνουν θλιμμένες ζωές.
Κούκλες χλωμές τα βράδια κοιτούν λυπημένες,
για πάντα θα νιώθουνε ξένες,
για πάντα χαμένες σε λάθη του χθες.

Όταν τ’ αστέρια πεθαίνουν...