Έπρεπε να είχα μετρήσει όσα παίρνω κι όσα δίνω,
έπρεπε να είχα κρατήσει ό,τι θέλω πριν ξεμείνω,
έπρεπε στις δύο λέξεις, μία να κρατώ για μένα,
έπρεπε να επιλέξεις τι θα έκανα για σένα.

Έπρεπε να έχω σκίσει τις παλιές φωτογραφίες,
έπρεπε να έχω ορίσει άλλο τέλος σ’ ιστορίες,
έπρεπε να μη ξεχάσω τι θα έλεγα πριν φύγω,
έπρεπε να μην αλλάξω και να μείνω ακόμα λίγο...

Μα δεν έπρεπε ποτέ του να μιλήσει ο εγωισμός μου,
να μην εκτεθεί μπροστά σου ο πιο λάθος εαυτός μου,
να μη χτυπηθείς ακόμα από μια προδοσία
και δεν έπρεπε να κλάψω, μα δεν έχει σημασία...