Πουλήσαμε το αύριο για μια οκά ζαφείρι,
τέσσερα δράμια τίποτα, ντυμένα με χρυσό
κι ως κάναμε λογαριασμό με άσπρο τεμπεσίρι,
είπαμε πως τον πιάσαμε κορόιδο τον καιρό.

Μη χάθηκαν τα όνειρα στη χώρα του Μορφέα
ή μήπως ήλιους φίλησαν και πήρανε φωτιά,
η νύχτα κόπηκε βαθιά στου χρόνου τη ρομφαία
κι είναι το χθες αλλότριο και τ’ αύριο μακριά.

Τι γύρευε το φορτηγό στη μέση της πλατείας;
αναρωτήθηκε χωρίς πιότερο να σκεφτεί,
βάδισε άδειος και γυμνός στο δρόμο της σοφίας
και χάθηκε οριστικά στην πρώτη τη στροφή.