Μην είσαι υπνοβάτης, μ’ όλη σου την καρδιά,
να έριχνες μια, να έριχνες μια γροθιά.
Δε φτάνει να υπάρχεις, δε φτάνει ο θεατής,
να έδινες μια, να έδινες μια να βγεις, να βγεις.

Άκου στο δρόμο οι φωνές πώς μας ζητάνε εμάς,
άλλο μην κοιμηθείς, μ’ αυτές να πας.
Άλλο μην κοιμηθείς, τ’ άστρα να διεκδικείς
κι ελεύθερος, ελευθερα να ζεις.

Μην είσαι υπνοβάτης, μη λες ό,τι σου πουν,
δικές σου φωτιές, δικές σου φωτιές να ζουν.
Κι όπου τελειώνει ο δρόμος, δρόμος να είσαι εσύ,
να σκάβεις βαθειά, να σκάβεις βαθειά στη γη, στη γη.