Ε ψιτ, δεν είν’ κανείς εκεί
όλοι οι διαβάτες έχουν χαθεί
αυτή τη νύχτα την πικρή
που χάθηκα μες στη βροχή.

Ε ψιτ, φοβάμαι, ε ψιτ, λυπάμαι
ε ψιτ, τον δρόμο μου έχω χάσει
φωνή καμία, παντού ησυχία
λες κι είμαι μόνη μου στην πλάση.

Δρόμος μεγάλος και πολυάνθρωπος
κι όμως παντέρημοι οι τόποι
να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος
και να υπάρχουν τόσοι ανθρώποι.

Ε ψιτ, δεν είν’ κανείς εδώ
όλοι οι ανθρώποι έχουν χαθεί
γιατί βοήθεια όταν ζητώ
λες κι ερημώνει όλη η Γη.