Η Μαρία των βράχων
δώδεκα χρόνους στο γιαλό
μην της μιλάτε και μη σφυράτε
καράβια, σάς παρακαλώ.

Αμαρτία της να `χει μι’ αγάπη
να `χει ένα Γιώργο, ένα Μηνά
μην της μιλάτε γιατί θυμάται
τα μάτια του τα γαλανά.

Η Μαρία των θρήνων
με τα παντζούρια της κλειστά
παιδιά που πάτε, μην τραγουδάτε
στο παραθύρι της μπροστά.