Στο αμίλητο και αγέλαστο νωχελικό σκοτάδι
Στης μοναξιάς το ασάλευτο το παγωμένο βράδυ

Στο κύλισμα το επίμονο το σιωπηλό του χρόνου
Στα πανηγύρια της χαράς στον στεναγμό του πόνου

Στέκεις μπροστά μου απέραντος

Στέκεις μπροστά μου απέραντος δε σε χωράει το ψέμα
Πώς να σε κρύψω στο μυαλό με μαρτυράει το βλέμμα

Στο δειλινό που αθόρυβα στην νύχτα με αφήνει
Στης ξαστεριάς την διάτρητη αμέτρητη γαλήνη

Στου Ήλιου το αστέρευτο το φωτεινό καμίνι
Στο όνειρο που δεν άντεξε και όνειρο έχει μείνει

Στέκεις μπροστά μου απέραντος

Στέκεις μπροστά μου απέραντος δε σε χωράει το ψέμα
Πώς να σε κρύψω στο μυαλό με μαρτυράει το βλέμμα

Στέκεις μπροστά μου απέραντος δε σε χωράει το ψέμα
Πώς να σε κρύψω στο μυαλό με μαρτυράει το βλέμμα