Πάνε δυο μήνες που μοιάζουν χρόνια,
την ξεχασμένη σου, χθες, βρήκα την κολώνια.
Θ’ ανοίξω, είπα, το άρωμά σου
μήπως και κάτι από σένα θυμηθώ.
Εγώ που πέθαινα για σένα, για φαντάσου,
δύσκολο είναι τη μορφή σου να σκεφτώ.

Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.

Πάνε δυο μήνες που ζούμε χώρια,
τα όνειρά μου αταξίδευτα βαπόρια,
Θα φύγω, είπα, για άλλα μέρη,
γιατί στο χώμα σου δε φύτρωσε ζωή.
Θα πάω κάπου που κανείς να μη με ξέρει
το παραμύθι μου να φτιάξω απ’ την αρχή.

Να μην τολμήσεις να μου μιλήσεις,
αν κάποιο βράδυ
στα όνειρά μας ξαφνικά συναντηθούμε.
Να μην τολμήσεις,
γιατί αν μ’ αγγίξεις και στα μάτια κοιταχτούμε,
φωτιά θα πάρουμε, και θα καούμε.