Στα μάτια σου η ανατολή
πέρα απ’ τον ήλιο, πέρα απ’ τον ήλιο λάμπει.
Φύτεψα χάδι, χάδι και φιλί καρδούλα μου
και φύτρωσε μια αγάπη.

Μα εσύ δεν τηνε νοιάστηκες
να δέσει, να ριζώσει
και η ψυχρή, ψυχρή σου ανασαιμιά, καρδούλα μου
θα τηνε μαραζώσει.

Κι απόμεινα ξερό κλαδί
στη νύχτα να κρυώνω
για το χατήρι σου, καρδούλα μου
μόνη, μόνη να ξημερώνω.

Και κάθε που βασίλευε,
δίπλα της, δίπλα της ξαγρυπνούσα,
μην κλέψουνε στα σκοτεινά, καρδούλα μου,
το χρώμα που αγαπούσα.