Απόψε που χαράζει
μια μέρα βροχερή,
τα πιο θλιμμένα χείλη
ντυμένα με σιωπή,
τα άκουσα να φεύγουν
πριν έρθει το πρωί.

Απόψε που ματώνουν
η γη κι ο ουρανός,
χάθηκε μιαν αγάπη
κι έμεινα ορφανός,
με μια πληγή στα χέρια
να κρύβομαι απ’ το φως.

Απόψε που παγώσαν
οι θάλασσες της γης,
τι ρούχα να σε ντύσουν
καρδιά να ζεσταθείς,
πριν ξημερώσει η μέρα,
λιγάκι πριν χαθείς.