Πάλι τα μάτια μου άνοιξα
μ’ ένα φτωχό μου δάκρυ
μαζί ήμασταν στο όνειρο
που είν’ στου γκρεμού την άκρη.

Μέσα στη νύχτα κατοικείς
κάπου στα περασμένα
και εφιάλτης γίνεσαι
που είσαι μακριά από μένα.

Για να ξεφύγω τριγυρνώ
μα όπου κι αν κοιτάξω
του έρωτά μας οι στιγμές
είναι αφορμή να κλάψω.

Τα ξαναλέμε στο όνειρο
ξανά όπως κάθε βράδυ,
είναι ο μόνος τρόπος πια
να παίρνω ένα σου χάδι.