Κάποιοι φτερουγίζουν μ’ εκατό φτερά,
ήλιους ανεβαίνουνε και πάνε,
βλέπουν εκεί κάτω ό,τι λαχταρά,
ό,τι αιμορραγεί το κυβερνάνε.

Κάποιοι δε χρωστάνε, έχουνε πολλά
κι έτσι όπως αγέροχα πετάνε,
ζουν σαν βασιλιάδες πάνω εκεί ψηλά,
βγάζουν την πραμάτεια και πουλάνε.

Άλλοι ξενυχτάνε πάντα χαμηλά,
βλέπουνε τον άλλον μες στα μάτια,
όνειρα δεν τάζουν, φεύγουν σιωπηλά
μέσα στα κρυφά τα μονοπάτια.

Έτσι `ναι τα πράγματα πίσω απ’ τη βιτρίνα
Άρτεμις, Μυρτώ, Ζωή, Άννα, Κατερίνα.
Κλείνουμε τα μάτια μας, όνειρα μετράμε,
ψεύτικα, αληθινά και τα κουβαλάμε.