Πιο πολύ απ’ όλα με πληγώνει
όταν σκοτεινιάζει κι είμαι μόνη.
Πιο πολύ απ’ όλα με ραγίζει
όταν κάτι ή κάποιος σε θυμίζει.

Πιο πολύ με καίει όμως
που δε σ’ έσβησε ο χρόνος.
Ζεις και πώς να τ’ αρνηθώ:
η ψυχή σου είναι εδώ.
Το σώμα λείπει.

Πιο πολύ απ’ όλα με πεθαίνει
που ό,τι θυμηθώ σε ανασταίνει.
Πιο σκληρό και άδικο που αντέχω
είναι που δε φταίω και δε σ’ έχω.

Πιο πολύ με καίει όμως
που δε σ’ έσβησε ο χρόνος.
Ζεις και πώς να τ’ αρνηθώ:
η ψυχή σου είναι εδώ.
Το σώμα λείπει.