Η βέρα, παλιοσίδερο στο χέρι το δεξί,
δεν φέρνει, φίλε μου, την ευτυχία,
γι’ αυτό και την πατήσαμε τη φλούδα και γλιστρίσαμε
κι ας είχαμε ευτυχία,
γι’ αυτό και την πατήσαμε τη φλούδα και γλιστρίσαμε
κι ας είχαμε ευτυχία.

Η βέρα, αδερφάκι μου κι έγγαμη ζωή,
χαράμισαν τις πιο όμορφες αγάπες,
στην ίδια τάξη μείναμε, όλο εξετάσεις δίναμε
κι ας κάναμε τους μάγκες,
στην ίδια τάξη μείναμε, όλο εξετάσεις δίναμε
κι ας κάναμε τους μάγκες.

Η βέρα, σαν τη μάγισσα, σ’ ετούτο το ντουνιά,
τον έρωτα μας έβγαζε απ’ τη μύτη,
αργά το καταλάβαμε, το νόημα συλλάβαμε,
δεν κάνουμε για σπίτι,
αργά το καταλάβαμε, το νόημα συλλάβαμε,
δεν κάνουμε για σπίτι.