Του έρωτα βαθιά πληγή
τις νύχτες μου ματώνει
καημέ
ποιος της γητειάς θε να μου βρει
το ξόρκι που λυτρώνει
καημέ

Κυρούλα μου και αφέντρα μου
συ τις καρδιάς μου κλέφτρα
που τη μορφή σου χάραξα
στου πόθου μου την πέτρα

Ξόρκι είναι τα μάτια σου
μάτια που χα καθρέφτη
καθρέφτη που με πλάνεψε
πλάνη γλυκιά του ψέυτη

Της πληγής μου το σημάδι
δεν το γιάτρεψα
μη μου σβήσει και ξεχάσω
πόσο σε λάτρεψα

Μαύρα ρούχα σαν την νύχτα
εγώ τα φόρεσα
σχόλες και γιορτές κι αν ήρθαν
εγώ δε χόρεψα

Φεγγάρι μου όταν θα βγεις
το δρόμο της αν φέγγεις
πως στην καρδιά μου να της πεις
αυτή ειν'ακόμα αφέντης
καημέ