Ήταν μια βραδιά με μισοφέγγαρο
που έκοψες τη ζωή μου σαν λουλούδι
κι έγιν’ από κείνη τη βραδιά
το δάκρυ μου στα χείλη μου τραγούδι.

Πανάθεμά σε, μισοφέγγαρο,
που βγαίνεις κάθε τόσο
να μου θυμίζεις πως πονώ
και πως μου λείπει τόσο.

Ήταν μια βραδιά με μισοφέγγαρο
που έκλεισες της ζωής μου την αυλαία,
όταν εκείνη τη βραδιά
μου είπες τη λέξη τη μοιραία.

Πανάθεμά σε, μισοφέγγαρο,
που βγαίνεις κάθε τόσο
να μου θυμίζεις πως πονώ
και πως μου λείπει τόσο.