Ετοιμάζω πανιά.
Λύνω κάβους, σχοινιά
και ξεμακραίνω,
για ένα ταξίδι μακρινό
και ονειρεμένο.

Το σκαρί μου απλό,
ελαφρύ, δυνατό
και αρμενίζω.
Με την αρμύρα στην καρδιά,
γλύκό αέρα σέρνω.

Στη στεριά τα πολλά
περιττά μου κλουβιά,
μα δραπετεύω
στης θάλασσας την αγκαλιά,
τραγουδι μεθυσμένο.

Στην ορχήστρα πουλιά,
του ουρανού τα παιδιά
να τραγουδάνε
το τραγούδι της χαράς
σε πάλκο αρματωμένο.