Έρημος δρόμος χωρίς φεγγάρι
χλωμό θλιμμένο το παλληκάρι
γιατί βαδίζει και ψιθυρίζει
γιατί αργοκλαίει γιατί γιατί

Κλείσαν οι πόρτες της καρδιάς σβήσαν γι’ αυτό ν τα άστρα
γι αυτό ξενύχτης περπατά στου στεναγμού τα κάστρα
είναι σαν φύλλο στο βοριά δεντρί χωρίς κλωνάρια
ο έρωτας πολύ σκληρά χτυπάει τα παλληκάρια

Ένας ξενύχτης μεσ’ στο σκοτάδι
βαρύς και μόνος αυτό το βράδυ
τι τον πικραίνει τι περιμένει
γιατί στενάζει γιατί γιατί