Νυχτώνει κι ο πόνος του χαμού της με σκοτώνει,
μερώνει, κι αυτός ο χωρισμός μ’ αναστατώνει,
το ξέρω, να τη μισήσω δεν μπορώ κι ας υποφέρω,
Θεέ μου, και την ζωή μου, να γυρίσει, την προσφέρω.

Δακρύζω όταν μια άλλη που της μοιάζει αντικρίζω
και νιώθω πως η καρδιά μου φτερουγίζει σαν πουλί,
δακρύζω όταν μια άλλη που της μοιάζει αντικρίζω
κι ας ξέρω πως μια ψευδαίσθηση δεν μένει για πολύ.

Βραδιάζει κι ο κόσμος όλος γύρω μου αδειάζει,
χαράζει και νιώθω στην ψυχή μου το μαράζι,
και τώρα πώς να ξεχάσω την πικρή εκείνη ώρα,
Θεέ μου, να την αντέξω δεν μπορώ αυτή τη μπόρα.

Δακρύζω όταν μια άλλη που της μοιάζει αντικρίζω
και νιώθω πως η καρδιά μου φτερουγίζει σαν πουλί,
δακρύζω όταν μια άλλη που της μοιάζει αντικρίζω
κι ας ξέρω πως μια ψευδαίσθηση δεν μένει για πολύ.