Απ’ του χωρισμού τον πόνο
λίγο - λίγο σιγολιώνω, σιγολιώνω,
κάθε μέρα που περνάει
με τσακίζει, με γερνάει, με γερνάει.

Θα με φάει αυτός ο χωρισμός μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας.

Λόγια, σου `παν, πικραμένα
και με άφησες εμένα, αχ, εμένα,
τώρα ζούμε χωρισμένοι
σαν να είμαστε δυο ξένοι, αχ, δυο ξένοι.

Θα με φάει αυτός ο χωρισμός μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας.

Από πέτρα πρέπει να `σαι
και γι’ αυτό δε με λυπάσαι, δεν λυπάσαι,
νύχτα - μέρα υποφέρω,
δε θα ζήσω πια, το ξέρω, αχ, το ξέρω.

Θα με φάει αυτός ο χωρισμός μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας,
γύρνα πάλι στο φτωχοκάλυβό μας.