Είχα της φτώχειας τον καημό,
που `ναι πολύ μεγάλος,
βάζω κι αγάπη στην καρδιά,
μα μου την παίρνει άλλος.

Λιώνω, λιώνω, καίγομαι και μαραζώνω,
λιώνω, λιώνω, μοίρα μου σκληρή,
λιώνω, λιώνω, απ’ της φτώχειας μου τον πόνο,
λιώνω, λιώνω, μ’ έκαψες κι εσύ.

Αν είχα εσένα πλάι μου,
τη φτώχεια την περνούσα,
γιατί, τον κάθε μου καημό,
κοντά σου τον ξεχνούσα.

Λιώνω, λιώνω, καίγομαι και μαραζώνω,
λιώνω, λιώνω, μοίρα μου σκληρή,
λιώνω, λιώνω, απ’ της φτώχειας μου τον πόνο,
λιώνω, λιώνω, μ’ έκαψες κι εσύ.

Τι θέλω πια μέσ’ στη ζωή,
φτωχός και προδομένος,
χίλιες φορές καλύτερα
να φύγω πικραμένος.

Λιώνω, λιώνω, καίγομαι και μαραζώνω,
λιώνω, λιώνω, μοίρα μου σκληρή,
λιώνω, λιώνω, απ’ της φτώχειας μου τον πόνο,
λιώνω, λιώνω, μ’ έκαψες κι εσύ.