Απόψε σε θυμήθηκα ξανά
κι ο πόνος με πληγώνει στην καρδιά.

Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.

Εσύ που μ’ έκανες να σ’ αγαπώ,
μ’ αφήνεις τώρα μόνο να πονώ.

Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.

Μου λείπεις τόσο, αγάπη μου γλυεκιά,
μακριά από `σένα δεν αντέχω πια.

Τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
τ’ αστέρια σβήνουνε και το φεγγάρι
κι εμένα ύπνος δε μ’ έχει πάρει,
αχ, ξαγρυπνώ, αχ, και πονώ.