Χωρίς να είμαι ένοχος, χωρίς να είμαι άδικος,
χωρίς να εγκληματίσω,
μα επειδή σ’ αγάπησα, μονάχος μου δικάστηκα,
μέσ’ στης αγάπης τα δεσμά, κατάδικος να ζήσω.

Δικάστηκαν τα μάτια μου να κλαίνε,
να κλαίν’ για τον δικό σου χωτισμό,
δικάστηκαν τα χείλη μου να λένε,
να λένε τ’ όνομά σου με καημό.

Εγώ, την καταδίκη μου, μονάχος, με τα χέρια μου,
την έχω υπογράψει,
σε λάτρεψα, σε πόνεσα, σε ζήλεψα, σε χώρισα
κι ο χωρισμός σου, σαν φωτιά, κοντεύει να με κάψει.

Δικάστηκαν τα μάτια μου να κλαίνε,
να κλαίν’ για τον δικό σου χωτισμό,
δικάστηκαν τα χείλη μου να λένε,
να λένε τ’ όνομά σου με καημό.