Μάσκα δε φόρεσα ποτέ μου στη ζωή
κι είναι τα λόγια μου σωστά και μετρημένα
είμαι ο άντρας σου μα τούτο το πρωί
χωρίζει ο δρόμος μου για πάντα από σένα

Φεύγω λοιπόν και μη με βλέπεις κι απορείς
δεν είμαι άνθρωπος εγώ να σε προδώσω
ξέρω σε πλήγωσα μα να με συγχωρείς
μ’ ένα στεφάνι μια καρδιά δε θα σκοτώσω

Είναι που έχω το φιλί σου βαρεθεί
κι ούτε συγκίνηση καμιά για σένα νιώθω
εγώ γυρεύω κάτι άλλο στη ζωή
με αναστάτωση με τρέλα και με πόθο