Θάλασσα φουρτουνιασμένη,
γίνε σήμερα γλυκιά,
θα `ρθει απόψε το παιδί μου
απ’ τη μαύρη ξενιτιά.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.

Με στοργή θα τ’ αγκαλιάσω
σαν εκείνο τον καιρό
και ας έρθει μ’ άδεια χέρια,
μοναχά να `ναι γερό.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.

Να τον δούνε και οι φίλοι
κι η κοπέλα π’ αγαπά,
και την άλλη μέρα αν θέλει,
ας ξενιτευτεί ξανά.

Παναγιά μου, τάμα κάνω,
να το δω και να πεθάνω.