Πέρασαν οι νύχτες που με κοίταζες κι ερχόταν το πρωί, το πρωί
κι έμοιαζε το βλέμμα σου με ήλιο που γλυκά ξεπροβάλλει την ανατολή
και τώρα ζω στο σκοτάδι να ψάχνω μια ευχή.

Πέρασαν πο μέρες που ζητούσες το δικό μου το φιλί, το φιλί
κι έμειναν εικόνες χαραγμένες στο μυαλό μου για πάντα, για μία ζωή
και μένω τώρα μονάχη σε μια φυλακή, σε μια φυλακή.

Σε περιμένω να `ρθεις ξανά να με βρεις,
να σταματήσεις τη βροχή που το μυαλό μου θολώνει
και την ψυχή μου ν’ αγγίξεις, σε μια στιγμή το μπορείς,
τη ζωή μου ν’ αλλάξεις, μια ματιά σου λυτρώνει την αγάπη που λιώνει.

Πέρασαν οι μέρες που ξυπνούσες με δυο χάδια τρυφερά,
μου `φτανε να ξέρω πως το βράδυ που θα έρθει θα μ’ έχεις και πάλι αγκαλιά,
μα τώρα όλα τελιώσαν και είσαι μακρια, είσαι μακριά.