Ο Ξένος ήρθε μιαν αυγή
απ’ των παραμυθιών τη γη.
Ποιος είναι
ρωτάνε όλοι κι απορούν
να καταλάβουν δεν μπορούν

Άλλοι τον λέν’ Αυγερινό
άλλοι τον λένε χάροντα
μα εκείνος σαν τον ουρανό
με συντροφιά του τ’ όνειρο
είναι μακριά είναι κοντά
σωπαίνει και δεν απαντά
Σαν πέσει η νύχτα ξεκινά
να βρει γιατάκι στα βουνά
όμως δεν έμαθε κανείς
αν είναι αϊτός ή Διγενής

Ο Ξένος αιώνες ξαγρυπνά
σκοτάδια τριγύρω του πυκνά
στου κόσμου τον ύπνο το βαθύ
μια μέρα και αυτός θα σταυρωθεί

Όλοι σας τον γνωρίσατε
μα δεν τον ξεχωρίσατε
Ήρθε κοντά σας μια φορά
στο δρόμο και στην αγορά
σαν ήλιος και σαν αστραπή
μα κανενός δεν το `χε πει
Μόνο σαν μεταλάβετε
τότε θα καταλάβετε
πως ήταν άγουρο παιδί
και κράταγε στα χέρια του
μαζί με τ’άλλα αστέρια του
του παραδείσου το κλειδί