Η μέρα που θα πάρω πτυχίο
δε θα `ναι μια μέρα κοινή,
θα πέσουνε χιόνια στη Σαχάρα
και θα βουλιάξει η Ανταρκτική.

Τη μέρα που θα πάρω πτυχίο
θα `ρθεί η ανατολή στο βορρά,
θα αλλάξει ο παγκόσμιος χάρτης
και τα κομμούνια θα ψηφίζουν δεξιά.

Τη μέρα που θα πάρω πτυχίο
στα τέλη του θα είν’ ο Φλεβάρης,
θα είναι τριάντα του μήνα
και στο Ηρώδειο θα πάει ο Βολάνης.

Τη μέρα που θα πάρω πτυχίο
θα έχω βγάλει άσπρα μαλλιά,
παππού θα με φωνάζουν τα παιδάκια
και μια μασέλα θα φορώ για ομορφιά.

Τη μέρα που θα πάρω πρυχίο,
θα λύσουμε το Κυπριακό,
τα Σκόπια θα ονομαστούνε Σκόπια
κι οι Τούρκοι θα την κάνουν απ’ την Κω.

Πρέπει πια να πάρω πτυχίο,
να τρώω τα λεφτά του μπαμπά,
να βρω μία δουλειά σε γραφείο,
να τα ξύνω... κανονικά.

Τη μέρα που θα πάρω πτυχίο
θα τρέχουν οι χελώνες στους δρόμους,
οι σκύλοι θα παίζουνε τάβλι,
τα χελιδόνια θα χωθούν στους υπονόμους.

Πρέπει πια να πάρω πτυχίο,
να νιώσω πως έγινα κάτι,
να φτάσει η φήμη μου ως και τη Χίο
και του μπαμπά μου να του φύγει το γινάτι.