Κοιτάζω την ώρα, δεν είναι να `ρθεις.
Γυρνώ το κλειδί στην πόρτα και παίρνω
το πρώτο βιβλίο που δεν λέει τίποτα.
Κι άξαφνα, εκεί που διαβάζω, απαλαίνει
η ατμόσφαιρα γύρω μου, γαλανίζει ανεπαίσθητα.

Έχεις μπει στο δωμάτιο χωρίς να χτυπήσεις.
Όλα γίνονται διάφανα. Προχωρείς με έναν πέπλο
ουρανού στο κεφάλι σου.