Έχουμε μια άρρωστη, παράξενη σχέση,
όταν την αρχίζω την αφήνεις στη μέση.
Έχουμε μια άρρωστη, παράξενη τρέλα,
εκεί που με διώχνεις μου λες, πίσω έλα.
Κι έτσι περνάει ο καιρός, έτσι περνάει ο καιρός.

Έχουμε μια άρρωστη, παράξενη αγάπη,
πάντα καταλήγει γυμνή στο κρεβάτι.
Μετά τσαντισμένη ντύνεται και το σκάϊ,
με τόσες εκρήξεις δεν μας θέλει στο πλάϊ.
Κι έτσι περνάει ο καιρός, έτσι περνάει ο καιρός.

Μα σ’ αγαπάω κι ας μου έχεις πάρει την ψυχή,
ταλαιπωρία είναι όλη η ζωή μας
φόβος και πείσματα, πισωγυρίσματα,
ένοχα κλάματα, μόνοι χαράματα.
Πισωγυρίσματα, φιλιά στο πάτωμα,
πάθος και ελάττωμα, πάθος και ελάττωμα.

Είναι αυτό που ζούμε που θα μας καταστρέψει,
όταν το αρχίζω, το αφήνεις στη μέση.
Νιώθω την χημεία μας να μας παρασέρνει,
να μας γονατίζει και να μας ανασταίνει.
Κι έτσι περνάει ο καιρός, έτσι περνάει ο καιρός.

Μα σ’ αγαπάω κι ας μου έχεις πάρει την ψυχή......