Πάλι κι απόψε αυτό το ύφος έχεις πάρει
και μου ζητάς να σου μιλήσω για το χθές,
γι’ αυτά τα χρόνια που μας μένουν φορτωμένα
και μας τραβάνε όλο τύψεις κι ενοχές.

Λίγες κουβέντες τσακισμένες μες στα χείλη
που συλλαβίζουν και ζητούν να ταξιδέψουν,
σε μέρη άγνωστα που ο νους χάνεται, σβήνει
θα δεις, στο τέλος την αγάπη δε θ’ αντέξουν.

Μη με γυρίζεις στα παλιά, μη με γυρίζεις
κι εγώ θα ψάξω όμορφες λέξεις να σου πω,
μη με γυρίζεις στα παλιά, μη με γυρίζεις
πες μου μονάχα πως υπάρχεις κι είσαι εδώ.

Ένα αστείο ως το τέρμα του μυαλού σου
κι ένα δάκρυ δίχως πόνο και θυμό,
είναι πιο όμορφα να ζεις κι εσύ μαζί μου
τον εφιάλτη που δεν έχει τελειωμό.

Χρόνια που χάνονται χωρίς να τα κερδίσεις,
στιγμές αιώνιες σε μια άγμωστη αγκαλιά
και επιμένεις να διαβάζεις τη ματιά μου
μήπως λαθέψω και κοιτάξω στα παλιά.

Μη με γυρίχεις στα παλιά.......