Βρήκα μια φωτογραφική στην άκρη ξεχασμένη
μέσα στη σκόνη την πυκνή, σαν νύφη στολισμένη.
Την είδα την λυπήθηκα
και τα παλιά θυμήθηκα.

Τι έρωτες, τι εκδρομές, τι γλέντια, τι ταξίδια
τι πόζες, τι χαμόγελα και σηκωμένα φρύδια,
όλα κλεισμένα στο κουτί, χτυπούν έξω να βγούνε
σαν αθλητές που τρέχουνε και πίσω δεν κοιτούνε,
-να νιώσουνε ελεύθεροι κι οι μνήμες ας πενθούνε.

Μια μηχανή γερμανική μ’ ένα φακό σπασμένο
μια σιωπή ειρωνική πάνω σε φίλμ καμένο.
Όσα περνούν δε χάνονται
κάπου κρυμμένα κάθονται.