Σε παρενθέσεις βάζω πράγματα
κι έχω ξεχάσει πως με πιάνουν κλάματα,
σαν κυνηγός που άλλαξε το γάμα
και κυνικά διαβάζει της ζωής το γράμμα.

Του εαυτού μου κι αν χρωστάω δανεικά
κι αν ζω χρόνια πολλά μηχανικά,
αμήχανος στέκομαι απέναντι σου,
παρένθεση κι εγώ μες στη ζωή σου.

Σε μια παρένθεση κι εσένα έβαλα,
μα ούτε στιγμή νομίζω δεν αμφέβαλα,
πως δυο δωμάτια κλειστά, με φαντασία
συγκοινωνούντα γίνονται δοχεία.