Πες μου αν μιλάνε τα λουλούδια
τώρα που έξω ο άνεμος φυσά,
στο μυαλό μου φτιάχνονται τραγούδια
κι ο άνεμος θαρρώ σ’ εμένα πως μιλά.

Κι αν μιλούσαν, πες μου τι θα λέγαν,
τι απ’ όσα θέλεις ν’ ακουστεί,
στα κρυμμένα τι θα φανερώναν
κι ο άνεμος ακόμα δε μου το `χει πει.

Εύκολα αν ερωτεύομαι με ρώτησες και σού `πα,
αν αγαπιέσαι εύκολα, είμ’ εύκολος κι εγώ
κι αν σου χρωστάω δυο πράγματα το ξέρω και στα τάζω,
εσύ μην τάξεις τίποτα, μην πεις τι μου χρωστάς.

Πες μου αν ποτέ σου έχεις δακρίσει ,
όχι γι’ άλλον, μα για σένα καθαρά,
όχι από πόνο ή από λύπη,
να `ναι δάκρυα μονάχα από χαρά.

Σου χρωστάω το σούρουπο ένα χορό,
σου χρωστάω και δυο δάκρυα χαράς
κι όσο πας να φύγεις, σε θέλω εδώ,
πες μου άραγε εσύ τι μου χρωστάς.