Εκεί στην άκρη στο κρεβάτι
έχεις αράξει και μιλάς
για τα παιδιά, για τη δουλειά σου
ανησυχείς, χαμογελάς.

Μετά μου λες...δε βγαίνουμ’ έξω
να πάμε κάνα σινεμά.
Μα πού να τρέχουμε σου λέω,
αυτή η βροχή δε σταματά.

Κι εσύ θυμώνεις και φωνάζεις
και στήνουμε γερό καυγά.
Χρωματιστές φωτοσκιάσεις
στου κάθε μέρα τον καμβά.

Κόκκινο, κίτρινο και γκρι
πορτοκαλί και θαλασσί
και το φιλί ουράνιο τόξο.
Κόκκινο, κίτρινο και φως
και στη φωνή σου ένας λυγμός
που μ’ έκανε άνθρωπος να νιώσω.

Για το νησί το καλοκαίρι
να ετοιμάζομαι μου λες,
μα ξέρω ότι δε θα πάμε
κι εσύ που τάζεις δε θα φταις.

Θα σου στολίσω το μπαλκόνι
και θα στο κάνω εγώ νησί
και θα πηγαίνουμε για μπάνιο
στην Κυριακάτικη εκδρομή.

Ένα πουκάμισο απλώνω
και μ’ αγκαλιάζεις στην αφή
και στον καμβά του κάθε μέρα
γλυκό καράβι ακροβατεί

Κόκκινο, κίτρινο και γκρι........