Θα στο πω πνίγοντας το λυγμό
μ’ όποιον κι αν βρεθώ εσένα συναντάω.
Θα στο πω πως και τον ουρανο
για σενα τον κοιτάω, άστρο μου σβηστό

Εγώ έμαθα τη γλώσσα της σιωπής
κι εξηγώ όσα ποτέ δε θα μου πεις.

Να ρθεις, τελειώσανε τα αστεία
Να ζεις, ποτέ δεν είν’ αργά
Να ρθεις, να γράψουμε ιστορία
Όλους τους φόβους να σκεπάσεις με φιλιά
Να ρθεις, για πάντα μια φορά

Θα στο πω σου χω φυλάξει εδώ
έναν εαυτό και σπάνιο και ξένο.
Θα στο πω ήμουνα πάντα εγώ
καλώδιο κομμένο, τώρα σου μιλώ.

Καρδιά είχα κλειστή, σαν θυρίδα μυστική,
κι όμως τρύπωσες στη θέση μιας πληγής,
που χαιδεύω ώσπου να ρθεις.