Λεμονανθοί και γιασεμιά ήλιος φεγγάρι κι άστρα
άπαρτα κι ακατάλυτα τσ’ αγάπης είναι κάστρα.

οντέ θα μπείς στη σκέψη μου και κάμεις ένα γύρο
γίνομαι σα τον κούτσουρο καί δεν μπορ’ α ξεσύρω.

Χωρίς να κάμω `έγκλημα επροφυλάκισες με
και στο κελί τσ’ αγάπης σου εκαταδίκασες με .

Δίχως να κάμω έγκλημα οσά ν το δολοφόνο
δικάζεις με καθημερνά εις του σεβντά το πόνο .

Χωρίς να κάμω έγκλημα συχνά με κατακρίνεις
αφού δε μ’ ένοιωσες ποτέ ελπίδες μη μου δίνεις.

Βιόλα τση πρώτης άνοιξης το μόνο που γνωρίζω
είναι πως κάθε μου στιγμή για σένα τη χαρίζω.

Μες του χειμώνα την οργή σ΄απάλευτη κρυγιώτη
ενα βιολάκι εχάιδεψα π άνοιγε ότι ότι.