Τώρα που μιλάς πως να σ’ ακούσω
Τώρα το κενό πως ν’ αντικρούσω
Τώρα που αποφάσισες να δώσεις
Είναι λίγο αργά για να με σώσεις

Τώρα πια που ήρθες εγώ φεύγω
Τώρα γιατί γύρισες ρωτώ

Τώρα που μιλάς εγώ λέξη δε λέω
Τώρα με κοιτάζεις κι εγώ κλαίω
Πάντα εσύ μιλούσες μόνο στο εγώ σου
Κι όλο εγώ να ψάχνω το Θεό σου

Τώρα που μιλάς εγώ μόνο σωπαίνω
Τώρα την ψυχή μου κόμπο δένω
Τύψεις να μη νιώθεις και να φύγεις πάλι
Πήρες μια ζωή δεν έχω άλλη

Τώρα που μιλάς...

Τώρα που μιλάς ο χρόνος φεύγει
Τώρα το παρόν πως μ’ αποφεύγει
Τώρα που το χέρι σου απλώνεις
Μοιάζει πιο πολύ να με σκοτώνεις

Τώρα που τα λόγια σου φωνάζουν
Η παλιά σιωπή σου με κρατά