Μ’ ένα μάτσο φωνές και μέσ’ στο δρόμο φωτιές,
η βία ξαναχτυπά, πονάει σκούζει, φωτιά,
για `κείνους που κυβερνάν και την πατρίδα αγαπάν,
τα όνειρα τα γκρεμούνε,
θέλουνε να μη μιλάν κι όλη τη φτιάξη χαλάν.

Τα τσογλάνια, τα αλάνια, με τη μπάλα ξεσπούνε,
τα τσογλάνια, τα αλάνια, με τη μπάλα ξεσπούνε.

Η φασαρία πολλή, βρίζουν οι πολιτικοί,
στα μάτια εκείνη κυλά μα όλο ο νους στην κοιλιά,
για `κείνους που κυβερνάν και την πατρίδα αγαπάν,
τα όνειρα τα γκρεμούνε,
θέλουνε να μη μιλάν κι όλη τη φτιάξη χαλάν.

Τα τσογλάνια, τα αλάνια, με τα γούστα ξεσπούνε,
τα τσογλάνια, τα αλάνια, με τα γούστα ξεσπούνε.

Ποιος παίρνει στα σοβαρά τους λέτσους με τα μαλλιά
κι όλο η πατρίδα αστοχεί, μπάτσοι κι αναρχικοί,
για `κείνους που κυβερνάν και την πατρίδα αγαπάν,
τα όνειρα τα γκρεμούνε,
θέλουνε να μη μιλάν κι όλη τη φτιάξη χαλάν.

Τα τσογλάνια, τα αλάνια, με ταξίδια ξεσπούνε,
τα τσογλάνια, τα αλάνια, με ταξίδια ξεσπούνε.