Ήρθε το αναπάντεχο
μου χτύπησε την πόρτα
κι εγώ αμέσως άνοιξα
τα δέοντα δεν κράτησα
καρδιά μου είπα προχώρα.

Νάτο, το αναπάντεχο
το μη υπολογισμένο
πανέμορφο, παράξενο
επιεικώς θεάρεστο
τρελά ονειρεμένο.

Μα όλα αποδείχτηκαν
πως ήταν μια πλάνη
με γέλασε , με μάγεψε
στο τέλος με παράτησε
και μ’ άφησε χαρμάνη
πάει το αναπάντεχο και πάμε γι ` άλλα τώρα…….

Να σου το αναπάντεχο
Που ήταν ξεγραμμένο
ακούγεται παράλογο
μα μ’ έτυχε ευάλωτο
κι απογοητευμένο.