Της φτώχειας τα σημάδια
φάνηκαν για καλά,
μιζέρια μες στα σπίτια
γκρίνια κι αναδουλειά.

Τον πόνο τον δικό μου
τον είδα και αλλού,
στον αδερφό , στο γείτονα
στο βλέμμα ενός παιδιού.

Τα όνειρα πεθαίνουν όταν θα γεννηθούν,
σημάδια που δεν κρύβονται και όλοι τα κοιτούν.
Θολώνει το μυαλό μου , με πνίγει το κακό,
για τ’ άδικο ετούτο που κάθε μέρα ζω.

Της φτώχειας τα σημάδια
παντού θα αντιληφθείς,
γυρίσαμε σε χρόνια
σε χρόνια κατοχής.

Στη ξενιτιά σε στέλνουν
σε διώχνουν μακριά,
της φτώχειας τα σημάδια
μεγάλη ρετσινιά.