Η Βενετία, όχι η πόλη
μα μια κυρία, που την ξέραν όλοι
τη λέγαν Τούλα, την κοροϊδεύαν,
στη Σαλονίκη που δε τη παντρεύαν

Η βενετία είχε μια αγάπη
μια ιστορία, που δε βγήκε κάτι
και από τότε έμεινε μόνη
την κοροϊδεύουν πιο πολύ ακόμη

Στη Σαλονική ζούσε η Τούλα
δεν τη χαρήκαμε ποτέ νυφούλα
ήταν παρθένα και με τον Άκη
ποτέ δεν μπήκε το νερό στ’ αυλάκι

Η Βενετία, όχι η πόλη
δική μου θεία, που την ξέραν όλοι
τη λέγαν Τούλα και την πειράζαν
που ήταν παρθένα αχ πως διασκεδάζαν

Μα μία μέρα είπε η Τούλα
δεν είναι αργά ποτέ για τη ζωούλα
και στα ογδόντα λεέι στο Διονύση
μήπως μπορεί αυτός να τη γαμήσει…