Κοιτάς στον τοίχο το ρολόι, δε μιλάς
Ακούς τον ήχο κι όσα άφησες μετράς
Περνά ο καιρός
πιο σκληρός
δε σε ρωτά
Αν νιώθεις πως έτοιμος
είσαι να πας μπροστά
Μα οι δείκτες του μυαλού βαραίνουν
τα σημάδια σου φορούν και μένουν
κολλημένοι στη ζωή που ζούσες
όταν όλα όσα μετράς κρατούσες
κι είναι αργά
Κοιτάς το χάρτη και ταξίδια κάνει ο νους
Ψάχνεις για κάτι που δε νοιάζει τους πολλούς
Μα κρύβεσαι
κλείνεσαι
σε μια στιγμή
ακίνητος
σιωπηλός
μέχρι κι αυτή να χαθεί
Μα οι δείκτες του μυαλού βαραίνουν
τα σημάδια σου φορούν και μένουν
κολλημένοι στη ζωή που ζούσες
όταν όλα όσα μετράς κρατούσες
κι είναι αργά
για ν’ αρνηθείς
όσα μπορείς ξανά