Είναι σκοτάδι, είναι φως,
δεν το μαντεύεις ακριβώς.
Είναι του φεγγαριού ο γιος
και της ψυχής μου ο στεναγμός.

Καπνός είναι και χάνεται,
αέρας και δεν πιάνεται.
Ξυπνάει τη νύχτα σαν τρελός
και τραγουδάει μοναχός.

Καπνός είναι και χάνεται,
αέρας και δεν πιάνεται.
Κάνει έναν κύκλο και γυρνά
στα βλέφαρά μου τ’ ανοιχτά.

Μπαίνει στου κόσμου την αυλή
μα χάνεται σαν αστραπή.
Βάζει στη σκέψη του φωτιά
και παίρνει τ’ άστρα αγκαλιά.

Καπνός είναι και χάνεται,
αέρας και δεν πιάνεται.
Ξυπνά τη νύχτα σαν τρελός
και τραγουδάει μοναχός.

Καπνός είναι και χάνεται,
αέρας και δεν πιάνεται
και στον τρελό του τον χορό
με παρασέρνει σαν φτερό.