Σκεπάζουνε σειρήνες του ανθρώπου τη σιγή
Και φουντώνουνε οι φλόγες ξεθυμαίνοντας οργή
Ξεχαστήκαν και με σφαίρες παίζουν πάλι οι τρελοί
Πως με θάνατο προσεύχονται ειρήνη να φανεί......

Όσο αίμα και να πέσει...Ιστορία κι αν γραφτεί...
Πάλι ο χρόνος θα κυλήσει...πάλι αυτή θα ξεχαστεί....
Όπως και τώρα....
Το παιχνίδι ποιος ορίζει και γυρίζει στην αρχή?
Ποιοί πετάνε μες τις φλόγες μια γενιά για να καεί?
Όπως και τώρα...

Η εποχή που ζω θυμίζει του πολέμου τη μορφή
Βλέπω φως μες την πυρά να το καίνε σαν χαρτί
Κάπου εδώ, αλλά κι αλλού, κάποιοι το `χουν ξαναδεί
Όσες Τροίες και να πέσουν, η Ελένη θ’ αρπαγεί......