Νύχτα μες στις φυλακές
έφτιαχνε τραγούδια
και οι μάντρες κι οι αυλές
γέμιζαν λουλούδια.

Ικαρία, Μακρόνησος,
μέρες εξορίας.
Ζάτουνα και Ωρωπός
στην παρανομία.

Μες στην σκοτεινή σιωπή
άκουγε τον πόνο,
μέτραγε μες στο κελί
τον Ήλιο και τον Χρόνο.

Και στην απομόνωση
μες στην ησυχία
έγινε η Κατάσταση της Πολιορκίας.

Τι κι αν πέρασε ο καιρός
και φύγανε τα χρόνια,
τα ωραία όνειρα
μένουνε αιώνια.

Μια σπίθα στην ψυχή
πυρκαγιά θα γίνει
με το Άξιον Εστί
και τη Ρωμιοσύνη.