Δε θέλω δρόμους
θέλω καλντερίμια
αγρίμια αντί για παρανόμους
δε θέλω κλέφτες κι αστυνόμους
εκεί που ζω.

Και αντί για φώτα
να'χω όλα τ'αστέρια
αντί για μαξιλάρι τα 2 σου χέρια
κι ένα σπίτι πάνω στο βουνό.

Δε θέλω αμάξια
ούτε άλλα εργοτάξια
δε θέλω να μη ξέρω
τι έχω και τι ποθώ.

Δε θέλω ρύπους
ούτε και να κρατάω τους τύπους
μονάχα της καρδιάς μου τους χτύπους
να έχω για οδηγό.

Δε θέλω δρόμους
θέλω καλντερίμια
αγρίμια αντί για παρανόμους
δε θέλω κλέφτες κι αστυνόμους
εκεί που ζω.

Και αντί για φώτα
να'χω όλα τ'αστέρια
αντί για μαξιλάρι τα 2 σου χέρια
κι ένα σπίτι πάνω στο βουνό.

Δε θέλω κλίκες
ούτε ίντριγκες και φρίκες
δε θέλω να'χω κάποιον
να λέω αφεντικό.

Δε θέλω ειδήσεις
μα ούτε και λεφτά και κρίσεις
μονάχα ανατολές και δύσεις
να βλέπω όταν ξυπνώ.

Γύρω μου χαμός
και μες στη μέση εγώ
ο κοσμος τρέχει σαν τρελός
δε μου φτάνουν όλα αυτά που έχω ζήσει εδώ.